Κήλες

Κήλη ονομάζεται η έξοδος δια μέσου μίας οπής, εσωτερικών οργάνων του κοιλιακού ή του περιτοναϊκού χώρου που απομακρύνονται από τη φυσική τους θέση. Η έξοδος αυτή έχει ως αποτέλεσμα να προκαλείται διόγκωση του δέρματος στο σημείο και να εντοπίζεται δια της αφής.

Η οπή της κήλης δημιουργείται λόγω χαλάρωσης των ιστών. Εάν βρίσκεται στο κοιλιακό τοίχωµα και τότε ονομάζεται εξωτερική κήλη. Εάν η κήλη δημιουργήθηκε από χαλάρωση των ιστών της περιτοναϊκής κοιλότητας, τότε ονομάζεται εσωτερική κήλη.

Οι κήλες των κοιλιακών τοιχωμάτων δεν πονούν και τα συμπτώματά τους είναι συνήθως ανεκτά (φούσκωμα, δυσκοιλιότητα, δυσουρικά ενοχλήµατα). Μπορεί όμως να έχουν σοβαρές επιπλοκές όπως η περίσφιξη και ο ειλεός και γι΄ αυτό πρέπει να χειρουργούνται.

Εάν οι κήλες παραμεληθούν, υπάρχει ο κίνδυνος  να διακοπεί η αιμάτωση των οργάνων που έχουν εξέλθει από την οπή και βρίσκονται μέσα στην κήλη. Η διακοπή της αιμάτωσης προκαλεί νέκρωση και επιμόλυνση. Η φλεγμονή οδηγεί σε διάτρηξη του οργάνου με αποτέλεσμα το επιμολυσμένο υλικό να χυθεί στον κοιλιακό χώρο και να προκαλέσει περιτονίτιδα.

Χειρουργική των κηλών

Η θεραπεία της κήλης είναι συνήθως χειρουργική και μπορεί να γίνει με ανοιχτή ή λαπαροσκοπική τεχνική, αναλόγως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε κήλης αλλά και του ασθενούς.

Η χειρουργική αποκατάσταση περιλαμβάνει την ανάταξη του περιεχομένου της κήλης στη φυσική του θέση και την αποκατάσταση – ενίσχυση των τοιχωμάτων, ώστε να μη ξαναδημιουργηθεί.

Εάν το χάσμα μεταξύ των κοιλιακών τοιχωμάτων που έχουν υποχωρήσει είναι μικρό, τότε συρράπτεται με απορροφήσιμα ράμματα. Εάν το χάσμα είναι  μεγαλύτερο των δύο εκατοστών, τοποθετείται ειδικό βιοαπορροφήσιμο πλέγμα για την ενίσχυση των τοιχωμάτων και ακολούθως, το κλείσιμο του χάσματος με ειδικές τεχνικές, αναλόγως του μεγέθους του.

Είδη κηλών:

  • Βουβωνοκήλες: Είναι οι συχνότερες κήλες, εμφανίζονται σε κάθε ηλικία με μεγαλύτερη συχνότητα στους άνδρες. Εκδηλώνονται με διόγκωση σε μία από τις δύο πλευρές του ηβικού. Προκαλούν δυσφορία ή πόνο στη βουβωνική χώρα, ειδικά όταν ο πάσχων σκύβει, βήχει ή σηκώνει βάρος. Μπορεί να εκδηλωθούν συμπτώματα και   γύρω από τους όρχεις, όταν το προεξέχον έντερο κατεβαίνει στο όσχεο.

  • Κήλες του μηρού (Μηροκήλες): Αποτελεί τον πιο σπάνιο τύπο της κήλης της βουβωνικής χώρας, εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες. Διαφέρει από την τυπική βουβωνοκήλη ως προς το σημείο χαλάρωσης των ιστών που βρίσκεται χαμηλότερα, στον μηριαίο δακτύλιο του κοιλιακού τοιχώματος, αμέσως κάτω από το βουβωνικό σύνδεσμο. Τα συμπτώματα είναι ίδια με αυτά της βουβωνοκήλης.

  • Κήλες του ομφαλού (Ομφαλοκήλες): Εμφανίζεται ως μία μικρή διόγκωση μέσα από τον ομφαλό και μεγαλώνει στο κέντρο της κοιλιάς, με την πάροδο του χρόνου. Είναι αποτέλεσμα της ατελούς σύγκλεισης του ομφαλικού δακτυλίου στα νεογνά και βρέφη, ενώ στους ενήλικες εμφανίζεται κυρίως στις γυναίκες μετά τον τοκετό και στους άνδρες λόγω άρσης μεγάλου βάρους. Τα όργανα που εξέρχονται από την οπή της ομφαλοκήλης είναι το επίπλουν (ο προστατευτικός ιστός των ενδοκοιλιακών οργάνων), το λεπτό και το παχύ έντερο. Προκαλεί σταδιακά εντερικές διαταραχές, «φούσκωμα» κατά την πέψη και πόνο. Η περίσφυξη της ομφαλοκήλης αποτελεί σοβαρή και επείγουσα στην αντιμετώπιση επιπλοκή.

  • Κήλες του επιγαστρίου (Επιγαστρικές κήλες): Ονομάζεται και κήλη της λευκής γραμμής, καθώς στο σημείο της διάτασης του κοιλιακού τοιχώματος μεταξύ ομφαλού και στέρνου εμφανίζεται μία λευκή γραμμή. Την ίδια περίπου εικόνα μπορεί να παρουσιάσει και η διάταση των ορθών κοιλιακών μυών που αποτελεί διαφορετική βλάβη, χρήζει διαφορετικής αντιμετώπισης και η ορθή εκτίμηση γίνεται από τον χειρουργό. Η επιγαστρική κήλη δημιουργείται λόγω αδυναμίας του κοιλιακού τοιχώματος στη συγκεκριμένη περιοχή και είναι συχνότερη στους άνδρες. Ο χρόνιος βήχας, η δυσκοιλιότητα και η παχυσαρκία οδηγούν στον σχηματισμό της. Προκαλεί τοπική ευαισθησία, αίσθημα βάρους και ίσως ναυτία ή έμετο. Αποκαθίσταται χειρουργικά, επειδή μπορεί να περιέχει λίπος, τμήμα του επίπλουν, ή και τμήμα του λεπτού εντέρου.

  • Κήλες από παλιά χειρουργική τομή (Μετεγχειρητικές κήλες): Μετά από επεμβάσεις στην κοιλιά, ένα ποσοστό 10-20% των ασθενών εμφανίζουν κήλη στο σημείο πάνω από την υπάρχουσα τομή. Εκδηλώνεται με χρόνιο και επίμονο πόνο στην κοιλιά, εντοπισμένο ή διάχυτο, που εντείνεται όταν αυξάνει η πίεση μέσα στην κοιλιά. Συχνά οδηγεί σε περίσφιξη της κήλης και αποφρακτικό ειλεό και μπορεί να γίνει απειλητική για τη ζωή του ασθενούς.